Maandag 13 oktober bestaat De Koninklijke UD in Deventer, de oudste veldsportvereniging van Nederland, 150 jaar. Wat begon als cricketclub, groeide uit tot een sportvereniging waar generaties Deventenaren hun plek vonden.
Het Heerendiner, een jubileumfeest en een wedstrijd tegen de oud-profs van FC De Rebellen. De club pakt groots uit om haar verjaardag te vieren. Maar er is één ding dat ongetwijfeld zal klinken:
“UD heeft jongens met korte en lange benen,
Jongens van de pret en jongens van het bal...”
“Na een overwinning wordt ons clublied door teams met elkaar gezongen op het veld. Dan zie je tegenstanders denken: Wat zijn die nou aan het doen? Voor ons is het geweldig. Het is gewoon echt een verbindend ding”, vertelt vrijwilliger Hidde de Jong. De fanatieke jeugdtrainer is geen geboren Deventenaar, maar toen hij in 2010 een club zocht, was hij meteen verkocht door het clublied van UD. “Daardoor merk je toch dat er traditie in zit, het heeft sfeer. Het is anders dan gewoon zomaar een vereniging”, vertelt de Jong.
Maar er is ook ruimte voor nieuwe tradities. Zo kwam de Jong jaren geleden met het pannenkoekentoernooi. “Als we een voetbalvrij weekend hebben, doen we gewoon onderlinge potjes en daarna eten we pannenkoeken,” vertelt hij. “Iedereen wordt door elkaar gehusseld, maakt niet uit hoe goed je bent. Het gaat om de gezelligheid.” Ook het paashaas-knallen is inmiddels een klassieker. “Dan moet er iemand in het paashaaspak en mogen de kinderen schieten,” lacht Hidde. “Ik heb er een paar keer ingezeten… en ben ook geraakt, ja. Maar de kinderen vinden het geweldig.”
"...En waar ze kwamen en waar ze ook verschenen,
Altijd was de leus: Deventer sta pal!..."
Trots op Deventer, zoals het lied verder gaat. Als oudste veldsportvereniging van Nederland is de club een belangrijke ontmoetingsplek in de stad. Dertig jaar geleden verhuisde de club naar sportpark Het Schootsveld in de wijk De Vijfhoek.
“Die verhuizing bracht vernieuwing: een prachtig complex en een nieuwe fase voor de club,” vertelt Joost Rutgers. Met een vader en een grootvader die lid zijn bij UD, kon het niet anders dan dat hij zelf ook het witte overhemd met de rode sjerp aantrok. Vijftig jaar geleden liep Rutgers voor het eerst het veld op en inmiddels is hij al zo’n tien jaar actief als voorzitter. Hij ziet dat de manier waarop mensen met een club verbonden zijn, is veranderd. “Zoals ik lid ben geworden, en mijn kinderen ook, is dat minder vanzelfsprekend bij mensen die in de Vijfhoek kwamen wonen. Ouders denken nu: mijn kind vindt voetballen leuk, ik kijk wel even bij welke club ik dat ga doen. Mensen ‘shoppen’ meer tussen verenigingen.”
Toch kiezen veel gezinnen juist bewust voor UD. “Ze komen hier vanwege de gemoedelijkheid,” zegt Rutgers. “Mensen zoals Hidde, met hun enthousiasme, dat spreekt aan. Ouders zien dat en denken: ja, dit past bij ons.”
Dat enthousiasme is onmisbaar voor de club, meent Rutgers. “Zonder vrijwilligers kunnen we de hekken wel sluiten.”
En d'r is maar ene club
Utile Dulci is z'n naam.
Die ‘ene club’ wordt soms nog van kilometers ver gemist. “Laatst kregen we een bericht uit Nieuw-Zeeland van iemand die als kind bij UD had gespeeld,” vertelt Rutgers met een glimlach. “Dan besef je: wat we hier hebben, reikt verder dan alleen voetbal.” Hij pakt vol trots zijn telefoon erbij en laat de foto zien: Een vrolijke man met een oud UD-shirt aan en een opgeheven glas wijn. Bij de foto schrijft het oud-lid: Maandag, om drie minuten over tien, drink ik er eentje op jullie hier.
Drie minuten over tien, het exacte tijdstip dat de club 150 jaar bestaat. Zo traditiegetrouw als de UD-ers zijn, wordt de verjaardag op de minuut gevierd. Dan blikt de club terug op 150 jaar vol tradities, toegewijde vrijwilligers en een geliefd clublied.
En d'r is maar ene club U.D!