De bruine bogen glimmen van het vet in de late middagzon. Met een dampend bakje ribs in de ene hand en een koud biertje in de andere zoekt hij een plekje. Een muurtje aan de zijkant van het podium lijkt perfect. Terwijl de eerste noten uit de elektrische gitaar komen, zet de man zijn biertje op een krat. ‘’Zou je dat daar niet willen neerzetten?’’ klinkt het plotseling naast hem. De geluidsman wijst vriendelijk naar het krat. ‘’Daar wordt alles zo plakkerig van.’’ De man knikt, maar wanneer hij zijn drinken verplaatst, valt het. De grond krijgt een goudgele gloed van het pilsje. Hij zucht, duidelijk balend. De geluidstechnicus loopt weg en komt even later terug. Een nieuw biertje in zijn linkerhand en een watertje in zijn rechter. ‘’Alsjeblieft’’, zegt hij met een knik. De man neemt, al kluivend, met een grote glimlach en een dikke duim in de lucht het biertje aan. Hij heft zijn glas en ze laten zich weer meevoeren in het ritme van de blues.
Het is bijna weer zover: op 7 juni gaat het Ribs en Blues festival in Raalte weer van start. Voor degenen die niet konden wachten was er op zondag 18 mei alvast een voorproefje. Op het buitenterras bij De Zuiderbuur stond een klein podium met een bluesband die de mensen al snel aan het dansen kreeg. Bij de bar kon je natuurlijk genieten van warme spareribs en een koud biertje. Het voelde en oogde als het echte festival, maar dan in het klein. Deze namiddag werd georganiseerd door Friends of Ribs en Blues, een hechte groep van liefhebbers van bluesmuziek. Waar deze preparty eerder alleen toegankelijk was voor deze club, was nu iedereen welkom.
‘’Let me hear you say: oowww’’, klinkt het vanaf het podium. Een man met een grote grijze bakkebaardsnor en een cowboyhoed neemt het publiek mee in zijn act. ‘’Oowww’’, wordt er hard teruggeroepen door het publiek. De eerste noten klinken door de saxofoon die hij om zijn nek heeft hangen en de voeten komen van de vloer. Tussen het publiek staat ook Lisa Ruiter, voorzitter van Friends of Ribs en Blues en medeorganisator van deze middag. Met een biertje in de hand kijkt ze tevreden om zich heen. ‘’Het is zo leuk om te zien hoe iedereen weer bij elkaar komt voor dit festival’’, zegt ze stralend. ‘’Ik heb er alweer heel erg veel zin in. Dit gevoel van samen zijn kijk ik elk jaar weer naar uit.’’ En dat warme gevoel is blijkbaar wederzijds. Voortdurend wordt Lisa aangesproken en omhelsd. Zo ook door Anne en Riny Kooijman uit Hoofddorp en Nieuwegein.
2008 was het eerste jaar Ribs en Blues voor Riny en hij was gelijk verkocht. Sindsdien is hij niet meer te missen op het festival. ‘’Ik kom natuurlijk voor de bluesmuziek maar vooral voor het gevoel wat ik hier krijg’’, vertelt Riny met zijn oordoppen om zijn nek. ‘’Ik heb hier ontzettend veel mensen leren kennen en de sfeer die hier hangt is super gemoedelijk. Er is bijna nooit gedoe en iedereen helpt elkaar als er problemen zijn.’’ Onder de harde muziek door vertelt Riny dat hij ook veel familie en vrienden heeft aangestoken om mee te gaan. Ook Anne, die via Riny besmet raakte met Ribs en Blues, is enthousiast. ‘’Deze preparty brengt de sfeer er al goed in. We hadden er natuurlijk al heel veel zin in, maar nu nog meer.’’
Naast de bezoekers zijn er ook veel vrijwilligers aanwezig. ‘’De vrijwilligers zijn ontzettend belangrijk voor ons’’, zegt Lisa. ‘’Zonder deze mensen draait het festival niet.’’ Marc Hollander is een van deze onmisbare krachten. Ook hij staat nu met een biertje in het zonnetje te genieten van de muziek. ‘’Ik ben niet zo belangrijk hoor’’, wuift hij bescheiden weg. Toch lopen er meer dan 1100 vrijwilligers rond tijdens de drie dagen feest en elke hulp is nodig. ‘’Ik ben onder andere betrokken bij het ontvangen van de artiesten wanneer zij gaan optreden. Een beetje de backstage activiteiten’’, vertelt Marc. ‘’Je merkt echt dat mensen samenkomen om alles goed te laten verlopen. Dat is prachtig om te zien. Zelfs nu tijdens deze preparty is het mooi om te zien dat alles weer goed geregeld is.’’
Ondertussen heeft de band haar laatste nummer gespeelt en het podium wordt langzaam afgebroken. De consumptiemuntjes worden nog snel bij de bar uitgegeven aan de laatste biertjes. ‘’Ik zie jullie 7 juni weer’’, klinkt het van verschillende kanten. Lachend en zwaaiend trekken ze weg bij de partytent. Het muurtje naast het podium, waar de man zijn biertje liet vallen, is nu bijna leeg. Alleen een bakje met afgekluifde spareribs staat er nog. Het is een stil overblijfsel van een middag vol ontmoetingen, muziek en momenten van verbinding. Hoewel de preparty is afgelopen, is de voorpret pas net begonnen.
