Opeens is ventilatie in huizen, in verzorgings-verpleeg- en ziekenhuizen en kantoren actueel door het Coronavirus.
Door Agnes Heethaar
Het is alweer veertig jaar geleden dat ik tweemaandelijks geconfronteerd werd met een anti-biotica kuur vanwege allergieklachten op het moment dat ik het platteland inruilde voor leven in de stad.
Ik kwam in contact met huizen die bedompt en schimmelig waren, het vele autoverkeer in de steden, veel meer bestrating en minder natuur in mijn directe leefomgeving en veel rokerige ruimte toen nog. Gelukkig is het roken in openbare gelegenheden gestopt. Maar ook de binnenruimtes waar ik verwacht werd een hele dag te verblijven vanwege werk of bijvoorbeeld een ziekenhuisopname, ontnamen mij de energie. Als vanzelf was ik altijd op zoek naar een boom in de directe omgeving, waar ik mij weer aan kon opladen. Soms alleen door er vanachter een raam naar te kijken.
Als ik een ruimte binnenkwam, wist ik al hoe het gesteld was met het binnenklimaat. Mijn lichaam gaf daar signalen voor af. Of door een vieze keel, door te niezen, door een voorhoofdsholteontsteking of doordat mijn energie afnam. De laatste jaren is daar de toename van straling bijgekomen. Op mijn werk kon ik precies aangeven waar de straling sterker werd. Ik werd heel onrustig van deze straling. Het voelde alsof al mijn lichaamscellen chaotisch heen en weer schoten op zoek naar een uitweg. Ik heb mijzelf daarin altijd serieus genomen. Gelukkig waren we ruim tien jaar geleden in de gelegenheid om zelf een huis te ontwerpen op het platteland. We wilden onze eigen inzichten daarin neerleggen, zonder dat dit al breed in de samenleving gedragen werd. Puur omdat vanuit eigen ervaring we kennis hadden opgedaan en we onszelf serieus namen.
We besloten dus om een huis te bouwen vanuit een natuurlijk gedachtengoed. Een huis is als een tweede huid waar je je lekker in moet voelen. Een menselijk lichaam is gemaakt van natuurlijke bouwstoffen. Voor ons was het dus logisch om daar een tweede natuurlijke huid van te maken. Geen kunststoffen, geen gifstoffen, geen straling, wel natuurlijke ventilatie en gebruik makend van natuurlijke energiebronnen zoals zon, wind en hout. Maar vooral ook veel buitenruimte. De tuin vinden we net zo belangrijk als een fijne binnenruimte. Nu in Coronatijd plukken we daar zowel letterlijk als figuurlijk de vruchten van. Doordat wij in een natuurlijk huis wonen, in een natuurlijke omgeving en met name thuis werken momenteel, hebben wij geen last van de beperkende Coronamaatregelen. Ook de hittestress is bij ons niet aanwezig. Veel mensen komen ons en de natuurlijk omgeving momenteel bezoeken om te kunnen ontspannen. In de Coronatijd ervaren veel mensen dat we de natuur nodig hebben om gezond te blijven.
Ik hoop dat dit ons laat inzien dat onze huizen waar we ons veilig moeten voelen, ook een plek moet zijn waar je je gezond kunt voelen. Dat zal veel kunnen betekenen voor de wijze waarop huizen gebouwd gaan worden. Maar vergeet ook vooral niet onze ziekenhuizen die toch eigenlijk gezondheidshuizen zouden moeten zijn. En ik gun het mensen die een verzorgings- of verpleeghuis als woonomgeving nodig hebben, dat ze daar wonen alsof ze in de natuur wonen. Daar voelt iedereen zich goed. Tenminste, ik heb nog nooit iemand gehoord die zich niet fijn voelt in de natuur. Hoe zou dat komen?
Agnes Heethaar woont in ’t Natuurlijk in Raalte. Ze geeft excursies en lezingen.
Het bericht Zijn onze huizen wel op de menselijke natuurlijke maat? verscheen eerst op Opinie in Salland.