Het was zondagmiddag in Olst. De lucht was grijs en zwaar, met aan de horizon een regenbui die op afstand bleef hangen, als een dreigend decorstuk. Op het veld aan de IJssel vond het eigen festival van het dorp plaats: een soort Woodstock aan de IJssel. “het Festival achter de Diek”. Een combinatie van bandjes, kunstenaars, theater, eettentjes en het vertrouwde dorpsgevoel.
Maar daar stond ook de Olster Harmonie, die dit jaar haar honderdjarig bestaan vierde. Geen grote arena, geen glitter en glamour, maar een plek op het gras, houten zitjes en mensen die de sfeer van het festival omarmden. Toen de harmonie haar instrumenten stemde en de eerste klanken klonken, leek alles even stil te staan.
Met hun mooie, ingetogen repertoire brachten jong en oud samen een ode aan een eeuw muziek maken. Het publiek draaide zich om en luisterde aandachtig — geen overdreven enthousiasme, maar respect en verbondenheid. Het paste bij het festival: eerlijk, en met een vleugje nostalgie.
De Olster Harmonie is al honderd jaar de klank van het dorp: van feestelijke optochten tot ingetogen herdenkingen, altijd samen, altijd vanuit het hart. Toen het laatste akkoord wegebde, bleef de regen nog even weg. Een moment van pure waardering, zonder poespas.
Het Festival achter de Diek IJssel mag dan een evenement zijn met hier en daar een rommelige rand, maar dit weekend liet het zien waar het écht om draait: samenkomen, muziek vieren en trots zijn op wat je samen bouwt.
Tip Salland1:
Stuur een e-mail naar redactie@salland1.nl