In de Deventer wijk Vijfhoek zijn geen religieuze gebouwen te vinden. Toch komt hier al meer dan twintig jaar een geloofsgemeenschap samen. De Thuiskerk houdt elke zondagochtend een dienst in Kindcentrum Kleurrijk. Ongeveer twintig leden met uiteenlopende geloofsachtergronden, van gereformeerd tot katholiek, vormen samen deze gemeenschap. Omdat er geen vaste voorganger is, worden de diensten om beurten door de leden zelf geleid.
Op zondagochtend zitten ze in een grote kring, in een leslokaal van de basisschool. Op tafel staat een brandende kaars, rode wijn, brood en een groot kruis. De naam ‘Thuiskerk’ is geïnspireerd op het Bijbelverhaal van de verloren zoon, de zoon die de wereld introk, alles kwijtraakte en uiteindelijk terugkeerde naar huis, naar zijn vader. “Thuiskomen bij God, dat is waar het bij ons om draait,” vertelt Rita Kemper, die al sinds 2006 actief is bij de gemeenschap. “We noemen het een thuiskerk, geen huiskerk, we komen niet bij iemand thuis, maar voelen ons wel thuis bij elkaar.”
De dienst begint met een overdenking over het licht, gevolgd door enkele sfeervolle liederen die live op gitaar worden begeleid. De aanwezigen zingen vol overgave mee. Doordat de groep klein is, ontstaat er ruimte voor uitwisseling en gesprek; de aanwezigen reageren instemmend en zoeken het contact met elkaar. Veel leden zijn al jaren betrokken. “Het is makkelijker om met elkaar in discussie te gaan omdat niemand de leiding heeft,” vertelt Marcel Roelofs, die al vijftien jaar lid is. “Dat maakt het persoonlijker. Het is één grote familie.”
Elke eerste zondag van de maand vieren ze samen het avondmaal. De aanwezigen staan op; stukjes brood worden uitgedeeld, en de beker met rode wijn gaat van hand tot hand. “Ik leid soms zelf de dienst,” vertelt Marjanne Roelofs. “Met zo’n kleine groep is dat iets heel bijzonder. Niet iedereen denkt overal hetzelfde over, maar juist die verschillende visies delen we met elkaar. Dat is de kracht van onze gemeenschap, de verbinding onderling.”
De Thuiskerk ontstond op initiatief van een dominee-echtpaar dat studenten van de Christelijke Hogeschool Ede inschakelde voor onderzoek. Zij brachten in kaart waar in Deventer behoefte was aan een nieuwe kerkelijke gemeenschap. De wijk stond destijds bekend als een echte arbeiderswijk. “Er was wantrouwen tegenover instanties, ook tegenover de kerk,” vertelt Rita Kemper. “De kerk had in die tijd geen goede naam. Daardoor is de drempel om naar de kerk te gaan nog steeds hoog.”
Toch ziet Kemper dat steeds meer kerken zich tegenwoordig actief inzetten voor hun buurt. De Thuiskerk deed dat ook jarenlang: elke maand organiseerden ze een gezamenlijke maaltijd voor de wijk. “Maar op een gegeven moment kregen we het niet meer bemenst,” vertelt ze. “We doen bovendien niet veel aan publiciteit, dat speelt natuurlijk ook mee.”
Ondertussen staat de gemeenschap voor een praktische uitdaging: het schoolgebouw waarin ze samenkomen wordt binnenkort gesloopt. Of de Thuiskerk mee kan verhuizen naar de nieuwe locatie, is nog niet officieel bekend. Wat wel zeker is, waar de Thuiskerk ook terechtkomt, de gemeenschap blijft bestaan.