Sportjournalist Jan Willem Spaans verruilde onlangs zijn geliefde Amsterdam in voor een nieuw avontuur aan de oevers van de IJssel. Een keuze die wij natuurlijk alleen maar aanmoedigen. Toch gaat de inburgering in de Deventer koekstad niet geheel zonder slag of stoot. Jan Willem Spaans bespreekt iedere maandag wat hem opvalt als ‘nieuwe Deventenaar’.
Op de tocht
Het is een maandagochtend uit duizenden. Wie het voetbal niet volgt: gisteren heeft Kowet met 0-1 gewonnen op het veld van aartsrivaal PEC Zwolle. Rood-geel is bijna veilig in de Eredivisie, en blauw-wit kan degradatie nu amper nog ontlopen. “Telstar, Telstar, Zwolle komt eraan”, plaagde het uitvak. Ach, als dat nou het ergste is. Telstar-uit is geweldig, tien keer leuker dan een bezoekje aan Ajax, dat voor bezoekende supporters weinig vriendelijk is.
Het leedvermaak is natuurlijk leuk, en zelfs mooi. Eagles gaat voor het eerst in vijftien jaar weer boven de aartsrivaal eindigen in de voetbalpiramide, dat kan bijna niet meer mis. Sport bestaat uit winnaars en verliezers, en bijna niemand verliest zo mooi als Bram van Polen, de enige van de 22 op het veld gisteren die al van kinds af aan vergroeid is met PEC of Eagles. Stuk zat de man, en dat zijn mooie beelden. Met de voetballers hoef je geen medelijden te hebben. Die vinden volgend jaar wel weer een club als Zwolle ze laat gaan. De Eredivisie staat er de laatste tijd wel aardig op, dus die jongens krijgen heus ergens een contract. Ook met de Blauwvingers op de tribune hoef je geen compassie te voelen. Je jent elkaar over en weer, en bij PEC hebben ze tien vette jaren achter de rug.
Alleen voor de mensen die bij PEC Zwolle werken, vind ik het rot dat ze gaan degraderen. Na afloop stonden de gezichten in het MAC3PARK Stadion niet zozeer bedrukt, maar gewoon bezorgd. Er staan daar banen op de tocht, dat is de naakte waarheid over degraderen. Tenminste, als je de financiën niet op orde hebt. Op een omzet van elf miljoen euro spendeerde PEC vorig jaar tien miljoen aan salarissen. Mijn studie economie heb ik verder niet afgemaakt, maar dat is natuurlijk geen verstandig beleid. Ze voeren een dure hofhouding in Zwolle, en ze zullen kosten moeten besparen, zo hard is het. Wie daar nu op kantoor werkt, moet zich zorgen maken over zijn gezin, hypotheek of huurwoning.
Puur omdat de sportieve resultaten tegenvallen? Niet helemaal. Alex Kroes loopt zo licht als een veertje door het stadion. De grootaandeelhouder van Go Ahead Eagles veinst geen ontspanning, dat is echt zo. Natuurlijk gaat het sportief goed, maar daar heeft het niet eens mee te maken. Zelfs als Eagles dit seizoen onverhoopt degradeert – de kans is miniem maar bestaat nog wel – hoeft Kroes niemand te ontslaan. Het kleine team bij Go Ahead werkt in de zekerheid dat hun baan niet afhankelijk is van wereldgoals zoals die van Rommens gisteren. Dat is een ongelofelijke luxe.
Of het verleidelijk was om in de winterstop het voor Eagles-begrippen goedgevulde spaarpotje stuk te slaan voor een extra aanvallende middenvelder? Jawel hoor, maar er zijn financiële kaders en Kroes houdt zich eraan. Verwacht deze zomer dus ook geen gekke dingen van de club: het spelersbudget zal misschien een paar procentjes hoger worden, maar meer ook niet. Saai? Ja, maar soms is saai verantwoord. In Zwolle lopen tientallen medewerkers rond die hadden gehoopt dat hun club de afgelopen vijf jaar wat saaier was geweest.
Wie is Jan Willem Spaans?
Jan Willem Spaans is 26 jaar. Hij werkt als freelance verslaggever voor verschillende media, en verhuisde recent van Amsterdam naar Deventer. Hier komt Jan Willem een jaar lang de verrichtingen van Go Ahead Eagles volgen, om er uiteindelijk een boek over te schrijven. Hij heeft er in het verleden meer geschreven, allemaal met voetbal als thema. Op deze plek kan hij al zijn verwondering, verbijstering en vertedering kwijt voor het Deventer leven – deze column verschijnt iedere maandag!