Sportjournalist Jan Willem Spaans verruilde onlangs zijn geliefde Amsterdam in voor een nieuw avontuur aan de oevers van de IJssel. Een keuze die wij natuurlijk alleen maar aanmoedigen. Toch gaat de inburgering in de Deventer koekstad niet geheel zonder slag of stoot. Jan Willem Spaans bespreekt iedere maandag wat hem opvalt als ‘nieuwe Deventenaar’.
Lucht
Mooie zaterdag. Niet iedereen met een toegangsbewijs kon in het stadion plaatsnemen, maar de mensen die écht graag wilden, hadden een plaatsje bemachtigd in de Adelaarshorst. Het was druk in de stad, las ik. Zelf zat ik voor aanvang bij fijne mensen thuis. Twee generaties Eagles, met een kamer in hun woning helemaal in teken van de club. Fantastisch om naar het stadion te kunnen fietsen. ‘We come as one’, dat lees je hier vaker, en dat klopt: drommen mensen. Als adertjes komen ze samen aan de poort van het kloppend voetbalhart van Nederland. Fantastisch hoe mensen krioelen in de kleine straatjes. Kleine huisjes en kleine mensjes onder heel grote lampen. En dan mag het maar twee derde vol. Raar gezicht. Overal mensen op elkaar gepakt en dan de stavakken helemaal leeg – en dat zien miljoenen mensen op televisie. Go Ahead Eagles houdt zich ook maar aan de hen opgelegde regels, maar dit krijg je mij niet uitgelegd.
Iedereen kan ze zien, de contouren van het tweede meesterwerkje van de trainer.
De ruim zesduizend rood-gele getrouwen kregen waar ze bijna allemaal voor gekomen waren. Loyaliteit, vriendschap, bier of simpelweg interesse in het spelletje, er zijn genoeg redenen om naar het stadion te trekken, maar bijna iedereen komt voor één gevoel: de bal in het net. Bij een penalty is het minder intens. Na de 1-0 stond het kippenvel me al op de armen, maar verwachtingen laten zich enigszins voorsorteren: het gejuich na een benutte strafschop is altijd een toontje minder dan uit een velddoelpunt. Na de 2-0 tegen tien Spartanen werd er gejuicht voor een doelpunt, en ook alvast voor drie punten. Schitterend.
Mooie zondag. Grijs rotweer, maar de rode en gele dampen waren nog niet opgetrokken na een zegezaterdag. Er zat meer zuurstof in de lucht. Niet alleen door het weer, maar ook een winnend Go Ahead. Dat is goed voor deze stad. Behalve Kees van Wonderen moet iedere voetbalminnaar in deze stad toch de bibbers hebben gehad voor nul punten en nul doelpunten uit de eerste drie wedstrijden. Iedereen kan ze zien, de contouren van het tweede meesterwerkje van de trainer, maar in het opportunistische topvoetbal verdien je extra schildertijd met een driepunter nu en dan. Wat meer lucht, zo te zeggen. Dit gaat de goede kant op. Als het af is, straks in februari of maart, wordt het echt heel mooi.
Tot slot geef ik een eervolle vermelding aan de kapper bij kapsalon Prince, Hoge Hondstraat. Een nieuwe stad betekent ook een nieuwe barbier. Thuis ga ik zitten, is meneer een kwartier aan het knippen en dat is het. Deze meneer heeft ieder haartje de juiste kant op gewerkt. Supervriendelijke kerel, ik heb wel drie kwartier bij hem in de stoel gezeten. En voor een keurige prijs. Het typeert Deventer door Amsterdamse ogen: nét even dat tikje meer aandacht voor elkaar.
Wie is Jan Willem Spaans?
Jan Willem Spaans is 26 jaar. Hij werkt als freelance verslaggever voor verschillende media, en verhuisde recent vanAmsterdam naar Deventer. Hier komt Jan Willem een jaar lang de verrichtingen van Go Ahead Eagles volgen, om er uiteindelijk een boek over te schrijven. Hij heeft er in het verleden meer geschreven, allemaal met voetbal als thema. Op deze plek kan hij al zijn verwondering, verbijstering en vertedering kwijt voor het Deventer leven – deze column verschijnt iedere maandag!
Alle columns van Jan Willem lezen? Klik dan hierrr!