Op Sint Maarten is oud-Luttenberger Henri Brookson op 75 jarige leeftijd overleden. Eerder dit jaar is er een podcast serie over Henri uitgebracht in samenwerking met Hier in Salland. Op 4 september is er de mogelijkheid om de uitvaart via een livestream te volgen. Harrie Kiekenbosch schreef het volgende in memoriam.
In memoriam: Henri Brookson (1949 – 2025)
“De langspeelplaat is afgelopen, de voetbalwedstrijd gespeeld. Ik kijk terug op een heel mooi leven en heb er vrede mee dat het nu is afgelopen.”
“Ik kijk terug op een heel mooi leven en heb er vrede mee dat het nu is afgelopen,” zei Henri Brookson toen we eind juli nog even contact hadden. Hij was ongeneeslijk ziek en wist dat het einde in zicht was. Onomkeerbaar. Hij had er vrede mee. Hij had nog heel veel plannen maar moest die vanwege zijn gezondheid eerst uitstellen en uiteindelijk afstellen. Ook grote, sterke, wijze mensen moeten afscheid nemen van het leven, zegt zijn omgeving.
De langspeelplaat is afgelopen, de voetbalwedstrijd gespeeld, zei Henri. In dat beeld verdergaand zou je zeggen dat er ongekend veel tracks op dat album stonden, maar dat de scheidsrechter wel wat meer reservetijd had mogen bijtellen.
Henri Brookson, een man die overal een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten, of je hem nu kende als meester Brookson van de lagere school in Luttenberg, aanjager van fantastische evenementen in de manege van de Parel van Salland, als ambassadeur van de bovenwindse eilanden, of simpelweg als Henri.
Henri werd geboren op Sint Maarten, maar vond in de jaren ’70 zijn weg naar Nederland om de kweekschool te volgen. Hij kwam terecht in Luttenberg waar ze toen nog niet bepaald gewend waren aan een zwarte man, en dan ook nog eentje van bijna twee meter lang. Henri brak door dat onbekende heen met zijn warmte, humor en zijn niet te stuiten betrokkenheid.
Later keerde Henri terug naar Sint Maarten, waar hij zich onvermoeibaar inzette voor zijn eiland. Hij werd plaatsvervangend Gezaghebber op Sint Maarten en Gevolmachtigde Minister voor de bovenwindse eilanden in Den Haag.
Luttenberg bleef altijd in zijn hart, bleek ook uit de podcastreeks rondom zijn 75ste verjaardag. “Wat ik van Luttenberg heb meegenomen,” zegt hij daarin, “is wat je allemaal voor elkaar krijgt als je er als gemeenschap achter gaat staan.” Dat gedachtegoed bracht hij mee naar zijn eiland, waar hij ervaringsgericht onderwijs introduceerde en stichtingen opzette om mensen met minder kansen te helpen.
Tot het laatst bleef Henri dromen en bouwen. Hij werkte aan een woonproject, waarin geschiedenis en toekomst samenkomen. Op het terrein staan twee beelden die zijn levensverhaal vertellen: een vrouw, slachtoffer van slavernij, en een oudoom die de grond kocht waar zijn familie kon opbloeien.
Henri laat een erfenis achter van bruggen bouwen, mensen verbinden en kansen creëren. Zijn verhalen, zijn lach en zijn levenslessen blijven voortleven — in Luttenberg, op Sint Maarten en ver daarbuiten.
