‘For Sama’ is de Syrische documentaire die verschillende prijzen heeft gewonnen op internationale festivals en hij was dit jaar een Academy Award-genomineerde. De Syrische Waad Al-Katteb documenteerde haar leven in Aleppo sinds het begin van de revolutie in Syrië. Het gaat over de belegering en vernietiging van Aleppo door dictator Bashar al-Assad, de val van Aleppo in het dictatoriale regime, de verplaatsing van een deel van de bewoners, waaronder Waad en haar man en arts Hamzah die het laatste veldhospitaal in Aleppo vestigde en dochter Sama, haar dochter die tijdens het beleg werd geboren.
Door Hasan Kaddour
Al-Khatib legde de dagelijkse details vast van gewone mensen in de oorlog en onderdrukking van het Assad-regime en zijn Russische partner en laat de standvastigheid van de Syriërs zien in hun strijd om te overleven. Scènes van bloedvergieten, dood en ellende, van het dagelijkse ziekenhuisleven, van de vrolijke bruiloft van Al-Katteb en Hamzah en de verhuizing van het duo naar een nieuw thuis en de tijden dat ze met vrienden delen en mensen die grapjes maken als Hamzah een liefdesbrief aan zijn vrouw in de sneeuw schrijft. En het moment dat Waad zwanger blijkt. Van Sama.
Herinnering
Een van mijn vrienden suggereerde dat ik de film niet gekeken zou hebben “want het zijn gebeurtenissen die je eerder zelf allemaal ook hebt meegemaakt!” Maar het tegendeel is waar. Ik keek wél en ik kan je zeggen dat het inderdaad een en al herinnering was. Plaatsen, mensen, vrienden die vertrokken onder het vuil, anderen in de gevangenissen van het Assad-regime, en nu, velen van ons zijn verspreid over de hele wereld. Ik rook buskruit van het tv-scherm, de geur van stof, de geur van verbrande lijken, het geluid van schelpen galmde in mijn hart voordat het in mijn oren was,
Tweederangs oorlog
Ik was eigenlijk verrast wat ‘For Sama’ in Nederland teweegbracht. Veel reacties op social media over de tragedie, over wat weerloze burgers wordt aangedaan door de criminelen van Bashar Al-Assad en zijn regime. Na negen jaar Syrische moord en dood, na massaal veel tekst, beeld en geluid over de slachting door het Assad-leger, het lijden van mensen door bombardementen, moord en ontheemding, na die negen jaar leek de wereld verzadigd, verveeld en onverschillig geworden en waren ‘we’ op zijn best een derde of vierde nieuwsverhaal op het Journaal, een routinematig itempje voor het Westen met wat vage uitleg over de oorlog.
Gedocumenteerd
Toen werd de film genomineerd voor een Oscar, terwijl het Assad-leger de provincie Idlib binnenviel. Ik praat Waad Al-Khatib na met “nu zijn er meer dan 700.000 intern ontheemde kinderen, vrouwen en mannen die hun steden en dorpen ontvluchtten met hun ziel onder de arm naar de Turkse grens, naar nog slechtere humanitaire omstandigheden. Intussen werd het winter. De steden zijn vernietigd door vatbommen uit oorlogsvliegtuigen. Daarna plunderden de Assad-soldaten de huizen, zelfs de graven van gevallenen…
Het doet er nu niet meer toe dat iemand het Syrische volk helpt. De Syriërs hebben begrepen dat ze het slachtoffer zijn van de belangenstrijd van grootmachten. Het is daarom belangrijk dat dat gedocumenteerd is. Niet door overwinnaars, maar door de onderdrukten!!!
Hasan Kaddour is vluchting uit Syrië, neergestreken in Olst
Het bericht Gelukkige documenteren de onderdrukten onze oorlog verscheen eerst op Opinie in Salland.