Sportjournalist Jan Willem Spaans verruilde onlangs zijn geliefde Amsterdam in voor een nieuw avontuur aan de oevers van de IJssel. Een keuze die wij natuurlijk alleen maar aanmoedigen. Toch gaat de inburgering in de Deventer koekstad niet geheel zonder slag of stoot. Jan Willem Spaans bespreekt iedere maandag wat hem opvalt als ‘nieuwe Deventenaar’.
Sanitaire?
Wie één of twee keer per week in een voetbalstadion te vinden is, moet erbij nemen dat hij alle vrolijke meezingers uit de Top 40 te horen krijgt. Tot het je neus uitkomt. Ik had me er al bij neergelegd dat de poëtische versregel ‘Ik ga zwemmen in Bacardi Lemon’ het zinnetje zou zijn dat de zomer van 2021 zou vatten. Tot mijn vakantie vorige week anders besloot. In Bretagne geen Mart Hoogkamer, maar wel telkens dezelfde vraag die mij op den duur nog veel meer naar het leven begon te staan dan het zomerhitje van die Leidse glibber.
Het wantrouwen dat eruit spreekt, dat staat me tegen
Avez-vous votre pass sanitaire, s’il vous plait? Voor een koffietje op het terras, een verrukkelijk visje aan de kade en officieel zelfs voor het aanschaffen van een fles water op een tankstation – overal dezelfde vraag. Zelfs voor het simpelste is een gastheer/vrouw in Frankrijk nu wettelijk verplicht om te checken of je een vaccinatie-, test- of herstelbewijs bij je hebt, tegen, voor of van corona. Zelf volg ik overigens de lijn van onze bondscoach en ben ik ingeënt. Wie dat om ethische redenen niet wil, moet dat zelf weten. Wie er gewoon geen zin in heeft ook, trouwens. Maar wie uit pure aandachtsverslaving na een halfuurtje Googlen de volledige medische wetenschap terzijde schuift, is volgens mij vrij gevaarlijk bezig. Maar daar gaat ’t nu niet om.
De toegang tot veel openbare plekken beperken voor wie zich beschermt tegen corona, daar kan ik dan ook niet over oordelen. Ik snap de afwegingen, maar precies hoe gevaarlijk dat virus is? Geen verstand van. Wat ik wel wil zeggen: de Franse manier vond ik toch wat onprettig. Mijn reisgenoot had z’n telefoon in de auto laten liggen – konden we mooi teruglopen voordat we te eten kregen. Ik hoop dat we dat in Nederland anders gaan aanpakken, nu zo’n zelfde idee hier ook is aangekondigd
Het wantrouwen dat eruit spreekt, dat staat me tegen. Wat gaan we nog meer doen, pakweg in café De Waagschaal op de Brink? Iedere tas van een cafébezoeker ondersteboven om te controleren op wapens? Een thermometer onder je tong: geen bier voor wie koorts heeft? Kan zo’n controle niet beter steekproefsgewijs, met het uitgangspunt dat verstandige, volwassen mensen zichzelf en vooral elkaar niet in gevaar willen brengen? Wie begint met zijn bevolking te wantrouwen, houdt er in de regel niet mee op. Integendeel.
Ik was bijna blij om zaterdag in Leeuwarden gewoon weer dat liedje over zwemmen en Bacardi te horen. Maar daar hoeven we ’t verder niet over te hebben. Er is nóg een manier om de sound van de zomer te redden. Zondag aanstaande, vlak voor 14:00, uit 6.500 kelen ‘Wie niet springt, die is voor Zwolle’ te horen bij een 3-0 voorsprong. Dat zou mooi zijn.
Wie is Jan Willem Spaans?
Jan Willem Spaans is 26 jaar. Hij werkt als freelance verslaggever voor verschillende media, en verhuisde recent vanAmsterdam naar Deventer. Hier komt Jan Willem een jaar lang de verrichtingen van Go Ahead Eagles volgen, om er uiteindelijk een boek over te schrijven. Hij heeft er in het verleden meer geschreven, allemaal met voetbal als thema. Op deze plek kan hij al zijn verwondering, verbijstering en vertedering kwijt voor het Deventer leven – deze column verschijnt iedere maandag!
Alle columns van Jan Willem lezen? Klik dan hierrr!
