Podcasts

Op deze pagina vind je diverse Podcasts terug van Salland1.

Wonen als op de camping: bouw een wijk die vanzelf verbindt

De beste blauwdruk voor een sociale, gezonde wijk? Kijk een zomer lang rond op een camping. Dáár gebeurt wat wij in nieuwbouwwijken zo vaak missen: vanzelfsprekende ontmoeting. Dennis Hijkoop is professional in gebiedsontwikkeling en zag tijdens zijn vakantie hoe een wijk er eigenlijk uit moet zien. Een prachtvoorbeeld voor de ecologische wijk die in Raalte zou kunnen komen.

Dennis Hijkoop is Mobiliteit expert bij Heijmans, met een studieachtergrond in planologie en sociale geografie. Professional dus. Maar in dit verhaal spreekt hij op persoonlijke titel. Deze zomer bracht hij acht weken door op een camping bij Zeist en zag hoe eenvoudig de sociale motor kan lopen als de fysieke inrichting en de sociale afspraken kloppen.

Zou jij in een ecologische wijk willen wonen? Als je in zo’n wijk wil wonen, moet je natuurlijk van je laten horen. Bij grote interesse kan de gemeente een plan als dit niet links laten liggen. De werkgroep ‘Moi, buur(t) op Groen’ vraagt je dan ook bijgaande enquête in te vullen:

Klik hier voor de enquête: https://www.survio.com/survey/d/W1A2T1J3K5P5L4A8W

Een tent of caravan met een open voorkant, even een hamer lenen, elkaars kinderen opvangen als het misgaat. Niet omdat het moet, maar omdat je elkaar ziet. Dat ‘voor-leven’ aan de publieke ruimte – onder de luifel, op een bankje aan het pad – is precies het mechanisme dat in veel wijken is verdwenen. En het is cruciaal, juist nu zorg en welzijn piepen en kraken. Wat leert dat ons voor de ecologische wijk in Raalte?

1) Keer het huis om: de voorkant is de huiskamer

In de gemiddelde rijwoning zit de woonkamer achter, weg van de straat. De voorkant is technisch: auto’s, bakken, meterkast. Op de camping is het precies andersom: leven aan de rand van het pad, contact op ooghoogte. Vertaling naar Raalte:

· Plaats woonkamer of woonkeuken aan de straatzijde, met openslaande deuren en kleine overstekken/luifels als “dagrand” waar je vanzelf even blijft hangen.

· Geef voortuinen écht gebruik (2,5–4 m diep), geen hoge erfafscheidingen aan de straat. Lage hagen, pergola’s, gevelbanken die uitnodigen om te zitten.

· Werk met halfverharde erfstroken en groene kavelranden; mooi én dempend voor snelheid/geluid.

Vraag om te stellen: Als ontmoeting het doel is, waarom verstoppen we de leefruimte dan nog achterin?

2) Sociale afspraken die werken (zonder betutteling)

Campings draaien op simpele, breed gedragen regels: je groet, je leent, je helpt; auto’s komen beperkt het terrein op. Niet omdat het moet, maar omdat iedereen snapt waarom. Vertaling naar Raalte:

· Mobiliteitsafspraken light: parkeren aan kernen/randen, beperkte autotoegang (bijv. alleen laden/lossen of vensters voor mindermobiele bewoners), fietsen overal door.

· Buurtconvenant bij sleuteloverdracht: “Zo houden we het prettig.” Geen juridische dictaten, wél heldere gewoontes: elkaar groeten, bankjes gebruiken, hulpvraag laagdrempelig, stilte na X uur.

· Gastheerschap in het eerste jaar: buurtcoaches of ‘campinghosts’ helpen de rituelen landen (welkomstborrels, ruilkasten, gereedschapsbank, appgroep met spelregels). Daarna draait het systeem zelf.

3) Minder druk op zorg begint aan de stoep

Thuiszorg plant moeilijk (steunkousen om 8:00 óf 12:00?), mantelzorgers raken overbelast. In buurten waar mensen elkaar níet kennen, blijft een simpele hulpvraag te lang liggen. Vertaling naar Raalte:

· Portiekjes en mini-hofjes met 6–10 voordeuren en een gedeelde zitplek: schaal waarop je elkaar snel kent.

· “Buurtlijstje” bij start: wie kan ’s avonds oppassen, wie rijdt af en toe naar de fysio, wie heeft een ehbo-diploma?

· Zachte infrastructuur: warme looproutes (droog, verlicht, logisch) tussen voordeuren, hof, zorgpunt, ov-halte en buurtsalon.

4) Het juiste groen maakt gelukkiger (en gezonder)

Wie het campinggevoel benoemt, begint vaak over vogels. Niet romantisch, maar bewezen: vogelzang en zicht op groen verbeteren mentaal welbevinden en nodigen uit tot buiten zijn – en dus ontmoeten. Vertaling naar Raalte:

· Laag-naar-hoog beplanting (bloemen—struiken—bomen) met lange bloeiboog voor insecten en zangvogels; water en modderplekjes voor merels/mezen.

· Groene gevels/erafscheidingen i.p.v. houten schotten; borsthoogte zodat je elkaar ziet en toch privacy voelt.

· Verblijfgroen i.p.v. kijkgroen: elke 30–40 meter een plek waar je even kunt zitten of spelen, altijd ín zicht van woningen.

5) Mobiliteit: minder beweging, meer bereikbaarheid

Auto’s helemaal weren is in vergrijzend Nederland niet realistisch. Campinglogica helpt: minder ritten, slimmer gepland. Vertaling naar Raalte:

· Parkeren aan de rand of geclusterd, met zorgpunten dichtbij (kiss & ride, deelauto’s, bolderkarren).

· Je moet mensen die dat nodig hebben een plek voor de deur gunnen.

· Twee-keer-regel light (zachte norm): beperk autobewegingen in woonstraten, stimuleer boodschappen lopend/fietsend met handige route en stalling.

· Erftypologie: woonpad = 15–20 km/h, geen doorstroom; hoofdontsluiting logisch, maar uit zicht.

6) Architectuur die gedrag uitnodigt

Gedrag is geen foldertekst; het is een gevolg van subtiele keuzes. Vertaling naar Raalte:

· Drempeltjes en randen (luifel, gevelbank, lage trede) die ‘even blijven’ vanzelf maken.

· Zichtlijnen: zet ramen en voordeuren zo dat je ‘oogcontact op afstand’ krijgt zonder gluren.

· Programma aan de straat: werk/t-hoekje, hobbyruimte, deelatelier of buurtsalon met koffie – klein, maar zichtbaar.

· Natte voeten-logica: regenwater zichtbaar bergen (wadi’s) waar kinderen spelen en volwassenen praten.

7) Community by design: het eerste jaar is goud

Een wijk valt of staat met het eerste jaar. Dat is het moment waarop routines landen. Vertaling naar Raalte:

· 12-maandenkalender bij oplevering: straatlunch, gereedschapsruil, lichtjesavond, plantdagen, ‘luifelavonden’ in de zomer.

· Beheer samen met bewoners: mini-budget voor stoepbankjes, gevelgroen, vogelhuisjes; bewoners beslissen.

· Meten is weten: start en na 12 maanden korte check op ontmoeting, ervaren veiligheid, hulp onder buren, gebruik van groen en fiets. Pas bij.

8) Kan dit zonder extra grond en kosten?

Ja. Het is anders verdelen: minder private meters achter, meer kwaliteit voor. Exploitatie blijft rond als je schrapt waar het niet helpt (overmaatse verharding, hoge schuttingen, “kijkgroen”) en investeert waar het rendeert (voordeurzones, zitplekken, slim groen). De maatschappelijke opbrengst (minder zorgdruk, meer veiligheid, hogere tevredenheid) weegt mee. Maar let wel: publieke ruimte kost ook geld, ook omdat het onderhouden moet worden.

9) Een mogelijke indeling voor Raalte (schets op 1 A4)

· Ringenmodel: parkeren/deelmobiliteit aan de ring; binnenin auto-arm woonweefsel.

· Hofclusters van 16–30 woningen, opgesplitst in poortjes van 6–10 voordeuren, elk met eigen zitplek.

· Voortuinband (2,5–4 m) + gevelbank standaard.

· Groenweefsel: elke 30–40 m een verblijfsplek, elke 80–120 m een buurtplek (speel/tafel), binnen 2–3 min lopen een buurtsalon.

· Water zichtbaar (wadi’s), paden halfverhard, bomenrijen voor ritme en schaduw.

· Buurtconvenant + hostprogramma in jaar 1; daarna draait de community zelf.

10) Waarom dit nú moet

Zorg wordt schaarser, de samenleving individualistischer, eenzaamheid groeit. De goedkoopste en meest humane buffer is de buurt zelf. Een wijk die ontmoeting vanzelf laat gebeuren, haalt druk van zorg en veiligheid, vergroot geluk én past bij een ecologische ambitie: meer lopen, meer groen, minder rijden, meer samen.

De camping leert: het is geen hogere wiskunde. Zet stoelen aan de voorkant, maak kijken en groeten makkelijk, spreek een paar dingen af – en laat de rest gebeuren.

Podcast De Groene Bank: Aaltje Booijink over hoe De Plaskerk als Groene Kerk  
In deze aflevering van De Groene Bank schuift Aaltje Booijink aan bij Niels van de Hoorn. Vanuit de Plaskerk en het Annahuis in Raalte vertelt zij over hoe de protestantse gemeente zich heeft ontwikkeld tot een Groene Kerk: een plek waar geloof, duurzaamheid en verbinding samenkomen. 

Luister hier de podcast (en lees verder onder de podcast) 

Van bijbel naar praktijk 
In mei 2023 werd de Plaskerk officieel gecertificeerd als Groene Kerk. “Eigenlijk deden we al heel veel op het gebied van duurzaamheid,” vertelt Aaltje in de podcast. “Maar door er een naam aan te geven, maak je zichtbaar wat er allemaal al gebeurt. Het gaat niet alleen om woorden, maar vooral om daden: handen en voeten geven aan hoe we met de schepping omgaan.” 

Die praktische aanpak zie je overal terug: extra zonnepanelen op het dak, betere isolatie, ventilatiesystemen en zelfs een warmtepomp. Zelfs de regenpijpen zijn afgekoppeld om regenwater slim op te vangen. Zo laat de kerk zien dat verduurzamen niet ingewikkeld hoeft te zijn, als je stap voor stap kijkt wat er wél kan. 

Meer dan een kerkgebouw 
De Plaskerk is allang niet meer alleen een plek voor de zondagse kerkdienst. Het Annahuis is uitgegroeid tot een laagdrempelig ontmoetingscentrum voor álle inwoners van Raalte. Van zelfregiegroepen tot koren, van repetities tot buurtbijeenkomsten: het gebouw is er voor iedereen. 

Met initiatieven zoals het Soepcafé, dat tijdens de coronaperiode ontstond, wordt voedselverspilling tegengegaan. Overgebleven producten van supermarkten worden verwerkt tot heerlijke soepen en maaltijden. “Het is fantastisch om te zien hoe mensen elkaar daar ontmoeten, ongeacht geloof of achtergrond,” zegt Aaltje. “En zelfs de bloemetjes op tafel zijn vaak restbloemen van lokale bloemisten – niets gaat verloren.”  

Duurzaamheid met een Sallandse nuchterheid 
Wat opvalt, is dat duurzaamheid in Raalte altijd dichtbij blijft. Fairtrade koffie en thee in de kerk, streekproducten van Sallandse boeren en samenwerking met lokale leveranciers en bouwbedrijven. “We hoeven het niet ingewikkeld te maken,” benadrukt Aaltje. “Door lokaal te kopen, verklein je vervoersbewegingen én stimuleer je de lokale economie.” 

Daarnaast zijn er insectenkastjes en vogelhuisjes geplaatst om kinderen te betrekken bij duurzaamheid. De tuin naast het Annahuis is aangelegd met hergebruikte materialen, geschonken door gemeenteleden. “Het maakt het niet alleen groener, maar ook persoonlijker,” vertelt Aaltje. “Iedereen heeft op zijn manier bijgedragen.” 

Verbinding als rode draad 
De kracht van de Plaskerk zit in de verbinding. Of het nu gaat om een buurtmaaltijd, de gezamenlijke iftar in het voorjaar of de streekmarkten en kunstexposities: de kerk is een plek waar mensen elkaar ontmoeten en samenwerken. 

“Wat mij het meest trots maakt,” zegt Aaltje, “is dat we mensen weten te inspireren. Het geloof speelt natuurlijk een rol, maar wat we vooral uitdragen, is dat we het sámen doen. Als je elkaar weet te vinden, kun je zoveel voor elkaar betekenen.” 

Vergeten Gouden Eeuw van het Oosten in podcast ‘Saaland’
We kennen allemaal de Gouden Eeuw van Holland, maar wist je dat het oosten van Nederland z’n eigen bloeitijd had – en nog wel een eeuw eerder? In de podcast Saaland praat Harrie Kiekebosch met Mink de Vries over deze vergeten geschiedenis, de moderne devotie én wat we vandaag nog kunnen leren van die tijd.

In de 14e en 15e eeuw waren steden als Deventer, Zwolle en Kampen belangrijke Hanzesteden. Er werd volop gehandeld, geleerd en gebouwd aan een samenleving waarin gemeenschapszin vooropstond. Schepen uit deze regio voeren naar Duitsland en Scandinavië, en de kennis en materialen die hier ontwikkeld werden, speelden later een grote rol in de opkomst van Amsterdam.

Volgens Mink de Vries is het opvallend hoe weinig aandacht deze periode krijgt in de landelijke geschiedenisboeken. Terwijl het oosten toen juist vooropliep in handel, onderwijs en sociale vernieuwing.

Een belangrijk onderdeel van die bloeitijd was de moderne devotie, een beweging die begon in Deventer met Geert Groote. Geen kerkelijke orde, maar gewone mensen die geloofden in eenvoud, verbondenheid en zorg voor elkaar. Ze leefden niet afgezonderd, maar juist midden in de samenleving. Ook het onderwijs kreeg een andere vorm: niet alleen gericht op kennis, maar ook op muziek, creativiteit en persoonlijke ontwikkeling. Iets wat volgens De Vries juist nu weer hard nodig is.

In de podcast vertelt hij ook over de terugkeer van een oude traditie: de Aduarder Kring. In de middeleeuwen kwamen in Groningen denkers samen om vrij te praten over de samenleving. Die kring wordt binnenkort nieuw leven ingeblazen. Op 17 september vindt de eerste bijeenkomst plaats, met als thema kunstmatige intelligentie. Het idee: met mensen uit verschillende vakgebieden het gesprek aangaan, zonder politieke kleur of agenda.

De Vries benadrukt dat het oosten nog altijd zijn eigen manier van denken en besturen heeft. Minder gericht op concurrentie, meer op samenwerking. Hij noemt dat het ‘Rijnlandse model’ – iets waar we volgens hem trots op mogen zijn.

Het boek Saaland, waar deze podcast bij hoort, laat zien dat de geschiedenis van het oosten niet alleen interessant is, maar ook richting kan geven voor de toekomst. Van eerlijke economie tot lokale democratie: het oosten heeft ideeën genoeg.

Van stenen naar samenleven – Gerben Overmars over hoe Triada toekomst maakt 

In deze aflevering van De Groene Bank schuift Gerben Overmars, programmaregisseur duurzaamheid bij Woonstichting Triada, aan. 
Hij vertelt Niels van er Hoorn hoe een woningcorporatie niet alleen huizen verhuurt, maar ook werkt aan betaalbaarheid, verduurzaming, klimaatadaptatie én sociale samenhang. 

Van betaalbare huur tot lage energierekening 
Voor veel huurders is de energierekening minstens zo belangrijk als de huurprijs. Triada investeert daarom in isolatie, zonnepanelen en elektrisch koken. Niet vanuit luxe, maar omdat dat voor huurders met een kleinere beurs direct verschil maakt. 

Biobased bouwen en natuurinclusief wonen 
Bakstenen en cement maken kost veel energie. Daarom kiest Triada steeds vaker voor natuurlijke materialen zoals hout, stro en leem. Dat slaat CO₂ op én zorgt voor een gezonder binnenklimaat. 

Hitte, water en het belang van groen 
Klimaatverandering is nu al voelbaar. Extreme hittegolven en hoosbuien vragen om slimme oplossingen: meer bomen, minder tegels en tuinen die regenwater opvangen. Triada werkt samen met bewoners en initiatieven als Stichting Straatboer om buurten groener én gezelliger te maken. 

Samenwerking is de sleutel 
Of het nu gaat om het tegengaan van netcongestie of het bouwen van betaalbare woningen: Triada zoekt de samenwerking met gemeenten, collega-corporaties en bewoners. Want duurzaamheid werkt alleen als je het samen doet. 

In deze aflevering hoor je onder meer: 

• Hoe je als woningcorporatie huur én energiekosten betaalbaar houdt

• Waarom biobased bouwen geen geitenwollensokken meer is 

• Wat een boom te maken heeft met vier airco’s 

• Hoe vergroening ook vereenzaming tegengaat 

Biobased bouwen in Zwolle – hoe IJsbrand en Annet hun biobased droomhuis realiseerden

In deze aflevering van Moi Buur(t) op Groen schuift Harrie Kiekebosch aan bij IJsbrand Zwart en Annet Smits. Aan de keukentafel in hun huis aan de Algeringstraat in Zwolle vertelt IJsbrand hoe zij stap voor stap hun biobased droomhuis bouwden – met hergebruikte materialen, een regenwatersysteem, hout uit de regio en een tuin vol eetbare planten. Luister de hele podcast hieronder.

Hergebruik van materialen
Van balken uit een oude fabriek tot een keuken van honderd jaar oud: bijna alles in het huis heeft een tweede leven gekregen. Zelfs het aanrechtblad is gemaakt van hergebruikte eiken vloerdelen. “Je moet gericht zoeken, maar het bespaart grondstoffen én geeft je huis karakter,” zegt IJsbrand.

Regenwater in plaats van drinkwater
Met een tank van 6.000 liter onder de tuin spoelen ze toiletten door en doen ze de was. “In België is het al verplicht, in Nederland niet – maar waarom zou je schoon drinkwater wegspoelen?” Hun filtersysteem maakt regenwater geschikt voor huishoudelijk gebruik, en met een speciale recycledouche besparen ze ook tijdens het douchen liters water.

Hout en natuurlijke isolatie
De buitenkant van het huis is afgewerkt met larikshout uit een nabijgelegen bos. Binnen zijn de muren geïsoleerd met houtvezel en afgewerkt met leem, wat zorgt voor een prettig binnenklimaat en vochtregulatie.

Een natuurlijke tuin
Het grasdak, fruitbomen, de moestuin en eetbare planten maken het plaatje compleet. Alsof de natuur vanaf de tuin het huis binnenkomt. “We hadden ook vogelkastjes willen integreren, maar die hangen nu gewoon tegen de gevel. De vogels maakt dat overigens niks uit ”

In de podcast ontdek je:

· Hoe je biobased bouwt zonder dat het ‘geitenwollensokken’ wordt

· Praktische tips voor hergebruikte materialen

· Hoe een regenwatersysteem écht werkt in de praktijk

· Waarom een biobased huis ook meer woongenot geeft Beluister de aflevering en laat je inspireren door het verhaal van IJsbrand en Annet – een concreet bewijs dat duurzaam wonen mooi, haalbaar en comfortabel kan zijn.

Zou jij in een ecologische wijk willen wonen? Als je in zo’n wijk wil wonen, moet je natuurlijk van je laten horen. Bij grote interesse kan de gemeente een plan als dit niet links laten liggen. De werkgroep ‘Moi, buur(t) op Groen’ vraagt je dan ook bijgaande enquête in te vullen:

Klik hier voor de enquête: https://www.survio.com/survey/d/W1A2T1J3K5P5L4A8W

Hoe een ecologische wijk eruitziet – volgens een verkeerskundige

Waarom je de auto beter aan de rand kunt parkeren, en wat dat zegt over ons verkeersgedrag
Stel je een nieuwe ecologische wijk voor, vol houten huizen, bloeiende tuinen en zonnepanelen op elk dak. Een wijk waar buren elkaar kennen en kinderen buiten spelen. Maar dan komt de onvermijdelijke vraag: wat doen we met de auto?

In een nieuwe aflevering van onze podcast Moi, Buur(t) op Groen ging ik in gesprek met Rico Andriesse, verkeerskundige bij Goudappel en woonachtig in Okkenbroek. We spraken over hoe verkeer en ruimte samenhangen met duurzaam wonen. Wat blijkt? Mobiliteit is geen bijzaak – het is de sleutel tot een leefbare wijk.

Auto aan de rand? Ja graag!
Volgens Andriesse is het één van de meest logische keuzes voor een ecologische wijk: parkeerplaatsen aan de rand, en binnenin de wijk ruimte voor mensen, niet voor blik. Dat levert direct meer groen en speelruimte op, en heeft een gedragsveranderende uitwerking.

“Als je eerst een paar minuten moet lopen naar je auto, pak je eerder de fiets of ga je gewoon lopen. Je maakt mensen bewuster van hun keuze.”

Het is niet alleen goed voor de ruimte – het is ook goed voor onze gezondheid. Meer beweging, minder uitstoot, meer veiligheid op straat. En voor wie toch een auto nodig heeft: deelauto’s bieden uitkomst.

Liever geen wijk in de uithoek
Wat vaak vergeten wordt: veel ecologische wijken worden aan de rand van een dorp of stad gepland. Logisch vanwege de ruimte, maar mobiliteitstechnisch niet ideaal, zegt Andriesse. Als alles ver weg ligt, blijft de auto verleidelijk.

Zijn voorkeur? Een wijk volgens het principe van de 15-minutenstad: binnen een kwartier te voet, met de fiets of het OV naar je werk, school, supermarkt of huisarts. Dan ontstaat er echt ruimte voor duurzame keuzes.

Smalle straten, brede stroken groen
De openbare ruimte in een ecologische wijk vraagt om slimme keuzes. Hoe smaller de wegen, hoe meer ruimte voor bomen, groen en ontmoeting. Maar dat betekent ook: goed nadenken over hulpdiensten en ondergrondse infrastructuur.

En nee, je hebt echt geen zelfrijdend busje nodig dat door de wijk tuft. “De meeste mensen kunnen prima een klein stukje lopen of fietsen. En voor wie dat niet kan, is er altijd wel een buurman of een plek voor een eigen auto,” aldus Andriesse.

Gedrag op de weg: ook buiten de wijk relevant
Het gesprek met Rico maakte ook een bredere vraag los: hoe gedragen we ons eigenlijk op de weg? Zeker als fietser merk je het dagelijks: auto’s worden breder, wegen lijken smaller, en de ruimte lijkt ongelijk verdeeld.

Andriesse pleit ervoor om het verkeerssysteem daar beter op af te stemmen. Dus liever 30 km/u in woonwijken, smalle straten met klinkers en visuele remmingen. Niet om mensen te pesten, maar om logisch gedrag uit te lokken.

“Een brede rechte weg nodigt uit tot gas geven. Een smalle weg met klinkers doet het tegenovergestelde.”

Van heilige koe naar bewuste keuze
Misschien is de belangrijkste vraag wel: hebben we echt recht op een parkeerplek voor de deur? In Japan mag je pas een auto kopen als je kunt aantonen dat je een eigen parkeerplaats hebt. En in Spanje zie je steden waar automobilisten helemaal geen plek meer krijgen in de binnenstad – tenzij ze er wonen.

Ook in Nederland groeit het besef dat de auto ruimte inneemt die we ook anders kunnen gebruiken. En dat geldt net zo goed voor dorpen en het buitengebied.

Luistertip: de volledige podcast met Rico Andriesse
Wil je meer horen over verkeer, ecologische wijken, deelauto’s en onze gewoontes op de weg? Beluister dan de volledige aflevering van onze podcast Moi, Buur(t) op Groen met Rico Andriesse.

Controledwang – Een persoonlijke zoektocht naar rust in een wereld vol prikkels  | Podcast met Jos Verdaasdonk over leven met een dwangstoornis

Jos Verdaasdonk schreef zijn boek Controledwang niet als deskundige, niet als coach, en al helemaal niet als iemand met pasklare antwoorden. Hij schreef het als mens. Als iemand die leeft met een dwangstoornis, en daar open over wil zijn — niet om medelijden te wekken, maar om ruimte te maken. Ruimte voor herkenning, voor kwetsbaarheid, en voor het inzicht dat je niet de enige bent.

In een podcast vertelt Jos openhartig over wat het betekent om met dwang te leven. Niet die ene dwanghandeling waar veel mensen aan denken — handenwassen, tellen of lichtknopjes aanraken — maar een onderhuidse, allesdoordringende behoefte aan controle. Aan overzicht. Aan ‘zeker weten’. En vooral: aan rust, die juist door die drang zelden gevonden wordt.

Lees verder onder de podcast:

“Als ik het niet doe, gebeurt er iets ergs”
Zo omschrijft Jos de stem in zijn hoofd. De innerlijke drang die hem dwingt om dingen steeds opnieuw te doen, te controleren, te checken. Niet omdat hij dat wil. Maar omdat hij zich anders onveilig voelt, angstig, onrustig. En omdat dat gevoel niet zomaar overgaat.

Het boek is een openhartige beschrijving van die worsteling. Van hoe het denken zich versmalt tot cirkels, hoe vermoeidheid en schaamte toeslaan, en hoe je ondanks alles toch probeert te blijven functioneren. Voor de buitenwereld is er vaak weinig te zien. Maar vanbinnen woedt een voortdurende strijd.

Jos beschrijft het proces zonder opsmuk. Hij spaart zichzelf niet, maar veroordeelt zichzelf ook niet. En daarin zit de kracht: Controledwang is geen dramatisch zelfportret, maar een uitnodiging tot herkenning. Voor iedereen die wel eens vastloopt in zijn hoofd. Of in zijn leven.

Waar eindigt de stoornis, waar begint de samenleving?
Gaandeweg schuift het perspectief op. Niet als theorie, maar als gevolg van zijn eigen ervaring. Jos merkt dat de wereld waarin hij leeft — waarin wíj allemaal leven — zijn dwang in zekere zin voedt. Een wereld waarin alles sneller moet, waarin er voortdurend verwachtingen zijn, waarin presteren en controle de norm zijn geworden.

Voor iemand met een dwangstoornis is die wereld extra vermoeiend. Maar ook voor anderen legt die druk een gewicht op het leven. Jos stelt de vraag: waarom doen we wat we doen? Waarom rennen we achter alle vinkjes aan, terwijl we diep vanbinnen iets anders verlangen? Waarom is het zo moeilijk om het hoofd stil te krijgen, de lat lager te leggen, het hart te volgen?

Zijn persoonlijke verhaal wordt daarmee ook een spiegel. Geen oordeel, geen verwijt, maar een uitnodiging tot reflectie.

De Groene Bank: Bomenroute in Raalte en mooiste boom van Salland
Een nieuwe podcast van De Groene Bank waarin Ine Kappert en Reni Sterkman praten over hun bomenroute door Raalte. Ze vertellen waarom bomen belangrijk zijn en delen verhalen over de mooiste boom van Salland.

Ine en Reni zijn liefhebbers van bomen en natuur. Ze maakten een route langs bijzondere bomen in Raalte en schreven er een boekje over dat nu in de tweede druk is. In de podcast leggen ze ook uit dat de eik wel 500 verschillende organismen aantrekt.

De bomenroute beperkt zich nu tot Raalte, maar de twee hopen dat ook andere dorpen in Salland een eigen route maken. Ze moedigen mensen uit de kerkdorpen aan om hiermee aan de slag te gaan.

Daarnaast start een actie waarbij inwoners hun mooiste boom van Salland kunnen nomineren. Foto’s met een kort verhaal zijn welkom tot eind oktober. Een jury kiest tien foto’s die worden geëxposeerd tijdens het Groenfestival in het Hoftheater in Raalte eind november. Daarna zijn de foto’s ook te zien in Nijverdal en Den Nul. Tijdens het festival maken ze de drie mooiste bomen bekend.

Keizers aan het Woord Podcast – aflevering 1
Welkom bij deze speciale aflevering, waarin we in gesprek gaan over een onderwerp dat iedereen op een bepaald moment in het leven raakt: eenzaamheid. Voor deze eerste podcast spraken we met Elise Steunebrink van Deventer Doet. Vanuit haar werk en ervaring deelt ze hoe eenzaamheid eruit kan zien, hoe het soms onverwacht opduikt en wat we kunnen doen om er iets aan te veranderen. Deze aflevering wordt voor het eerst afgespeeld tijdens de Runclub, om samen in beweging te luisteren en na te denken over wat het betekent om je verbonden te voelen of juist niet.

Keizers aan het Woord Podcast – aflevering 2
Welkom bij de tweede aflevering van deze podcastserie. Dit keer spreken we met de coördinator van het Jongerencafé, een laagdrempelige ontmoetingsplek voor jongeren en een initiatief binnen Vriendendiensten. Ook praten we met een jongere die vaak naar het Jongerencafé komt.

Vriendendiensten is een onafhankelijke stichting die ondersteuning biedt aan jongeren en volwassenen met psychische klachten of psychosociale problemen. Actief in Deventer, Olst-Wijhe, Raalte, Lochem en Voorst, richt Vriendendiensten zich op herstel, eigen regie en sociale verbinding.

De nadruk bij Vriendendiensten ligt op drie kerntaken:

Ggz-maatjesactiviteiten: waarbij 1-op-1 maatjes, groepsmaatjes en maatjescafés.

Zelfregie en herstel: inloop, activiteiten, peer support, herstelcursussen, loitgenotengroepen, ervaringskennis en ervaringsdeskundigheid.

Onafhankelijke ggz-cliëntondersteuning: vraagverheldering, advies, belangenbehartiging en/of praktische ondersteuning op alle levensgebieden.

Keizers aan het Woord Podcast – aflevering 3
Welkom bij de derde aflevering van deze podcastserie. In deze aflevering spreken we met de coördinator van Jongerenmaatjes van Humanitas, een project waarin jongeren worden begeleid door een vrijwilliger die met hen meedenkt en meeleeft. Daarnaast spraken we met iemand die actief is als buurtmaatje bij Humanitas Zorg- en Wooncentrum. Hoewel beide projecten onder de naam Humanitas vallen, gaat het hier om twee verschillende initiatieven, met ieder een eigen aanpak en doelgroep.

Jeffrey Pasie bij Pascal’s

DeventerMaatjes Event – 12 april 2025

Het eerste uur uitgezonden op 12 april tussen 11.00 en 12.00 uur

Het tweede uur uitgezonden op 12 april tussen 12.00 en 13.00 uur

Het derde uur uitgezonden op 12 april tussen 13.00 en 14.00 uur

D’ROP live in de Steerneshow – 29 augustus 2024

Bluesworld 3 juli 2024 -Tuff Luck live in Hedon

Ribs en Blues 2024
Samen met Gerard Elferink blikken we terug en vooral vooruit op Ribs en Blues.

Volledige Podcast

Ribs en Blues bites
Geen tijd om de hele Podcast in één keer te luisteren? Wij hebben de Podcast in korte bites voor je klaar staan.

Over het ontstaan van Ribs en Blues, met muziek van the Beachboys.

Over het Mediateam van Ribs en Blues en de Beiaardier die nummers speelt van artiesten die optreden, met muziek van DeWolff.

Over de programmering, de kaartverkoop en Ribs en Blues stelletjes, met muziek van Philip Sayce.

Over de tips van Gerard en een verrassende zaterdag, met muziek van AJ Plug.

Over een festivalterrein wat dicht moest en de Winnaar van de Dutch Blues Award, met muziek van Robbert Duijf.

Over de groei door de jaren heen en het podium voor de muziekliefhebbers, met muziek van Nikki Hill.

Raalterpop 2024
16 maart 2024 was de eerste zeer geslaagde editie van Raalterpop. Samen met organisatoren Nienke Kinds en Hans Groen blikken we terug op het evenement.