‘Ach ja, maar zo’n functioneringsgesprek is ook wel goed soms, toch even een keer met elkaar in gesprek hoe het er voor staat’. Of ‘die vier jaarlijkse accreditatie, dan kijk je toch nog een keer weer goed naar je eigen werkwijze’.
Boekrecensie door Harrie Kiekebosch
Als ik mensen dat soort opmerkingen hoor maken weet ik zeker dat ik daar niet moet zijn voor veranderingen. Het gaat over regeltjes, regeltjes die verlammend werken in je dagelijkse bestaan, die bedacht zijn omdat er bazen zijn die ons niet vertrouwen, maar die lachwekkende gevolgen hebben.
Auteur Chris van der Heijden van het boek ‘te goed geregeld’ heeft zijn leven te danken aan een verpleegkundige die stiekem meer deed dan mocht. Ze scande een orgaan meer dan die ene waaraan Van der Heijden geopereerd was tegen kanker en ontdekte daardoor een nieuw gezwel. Op tijd.
Ik hou me zelf ook graag niet aan die domme regels. Bij functioneringsgesprekken schrijf ik ook vaak een stuk over wat ik van mijn leidinggevende vindt, waardoor ik die manager – ieder half jaar een andere – klem zet. Beoordelingsformulieren van toetsen vul ik in vanuit het cijfer dat ik wil geven. En ik laat de boodschappen onbetaald op de band staan als de caissière haar bonuskaart niet wil inzetten voor mijn boodschappen. Zal ze leren 
Ik weet dat er veel regels zijn – ambtenaren kunnen zich daar ook zo goed achter verschuilen – maar als je een boek lang steeds weer nieuwe voorbeelden voorbij ziet komen van regels die de samenleving de nek omdraaien, dan word ik eerst boos, krijg dan de slappe lach, maar eindig uiteindelijk toch boos.
Zorgverzekeraars die artsen wantrouwen en ze dus op een protocollen-recept zetten. Onderwijzend personeel dat allemaal verschillende kinderen gelijk moet behandelen. Ontelbare keurmerken. En het gekke is dat onder de VVD aan het roer, de partij die het hardst roept dat er regels af moeten, de meeste regels er bij gekomen zijn. Want de VVD is niet liberaal, de VVD wantrouwt.
De schandalige praktijken van de Belastingdienst, de onnozele computergestuurde werkwijze van het UWV, dommer kan niet (ik citeer daarmee de auteur, en doe dat met liefde), afstandelijker wel. Probeer maar eens een pratend persoon bij een van die diensten aan de telefoon te krijgen.
Van der Heijden verhaalt over hoe hij een beetje ondeugend iemand een diploma gaf die volgens de regels niet had mogen slagen. Ik concludeer daaruit dat ik niet de enige ben die zich niet aan regels houdt. Wat we nu ook delen is dat we dat gewoon zeggen. Wat ons anders maakt dan de rest is niet dat we ons niet aan regels houden, maar dat we gewoon zeggen dat we dat niet doen. Want niemand houdt zich aan die onzin, dat kan helemaal niet. Maar de meesten zeggen het niet. En daarom verandert er niks.
Te goed geregeld
(De overorganisatie van Nederland)
Auteur Chris van der Heijden
Uitgeverij Atlas Contact
Het bericht Ons land is veel ‘te goed geregeld’ verscheen eerst op Opinie in Salland.