Zo saai was televisie niet eerder, maar leuk!
De baardmannetjes stonden voor de meest trage televisie. Een natuurprogramma met twee heren op leeftijd, met baard inderdaad, die vogels spotten. Kan het saaier. Maar het was helemaal niet saai. Het was een van de best bekeken programma’s van omroep Max. Hoe kan dat?
Omdat het uiteindelijk een humoristisch natuurprogramma werd. De natuur is veelal een serieuze aangelegenheid. Er moet goed op gepast worden en daar doen we heel gewichtig over. Maar of je daar werkelijk mensen mee bijbrengt dat je er voorzichtig mee om moet gaan en er ook van moet genieten, is altijd maar de vraag. Met humor kom je dan een stuk verder.
De Baardmannetjes, Nico de Haan en Hand Dorrestijn, konden dat. In hun groene ‘ik hou van de natuur’-outfit, met een rugzak om met daarin een thermoskan koffie en regelmatig ook een koekje, gingen ze vogels zoeken. We keken regelmatig met ze mee door een verrekijker en als ze dan een vogel herkenden, gingen ze los.
Het duo bleek een gouden formule
Lyrisch werden de baardmannen op zo’n moment. En daar bleef het niet bij. Met name Hans Dorrestijn kwam regelmatig op de proppen met een passend gedicht, een sterke oneliner of een humoristische opmerking. Het bleek een gouden formule. Het maakte het duo geliefd bij menig kijker.
Daarmee brachten ze, je zou zeggen bijna ongemerkt, de natuur aan de man. Nico is de natuurdeskundige, en vooral ook een vogelkenner. Hans Dorrestijn de tekstschrijver en cabaretier. Schreef veel teksten voor het alom bekende Sesamstraat bijvoorbeeld. De bijna tachtigjarige baardman heeft bovendien een behoorlijk zwartgallige humor. Daar moet je van houden.
Schrijven over vogels op de typische Dorrestijn manier
Hij maakte talloze theaterprogramma’s, schreef liedjes en vele boeken. Zeker ook over vogels, maar dan helemaal op zijn typische Dorrestijn manier. In 2007 schreef hij al een vogelgids, gevolgd door Dudeljo! (een hommage aan de wielewaal), daarna volgde Het dierlijkste van Dorrestijn. In 2016 schreef hij: Dorrestijns volkomen vogelgids.
Dorrestijn wil ook nog wel eens uitweiden over zijn zoektocht en vooral mislukte relaties naar een vrouw. Doorspekt met humor vertelt hij erover, en tegelijkertijd voel je zijn kwetsbaarheid en onmacht over dit thema. Nu de liefde me zo tegenzit, schreef hij in 2005. De bijgeleverde cd kreeg de titel: Samen solo. Daar hoeven we niets meer bij uit te leggen.
Geen vrouwen in de natuur
Als we De Baardmannetjes beschouwen, lijkt er in de natuur geen ruimte voor rugzakken dames. Helemaal geen dames eigenlijk. Vogels kijken was in hun ogen duidelijk een mannelijke-aangelegenheid.
Gelukkig is dat alles meteen knipoog. En is iedereen welkom in de natuur. In Raalte is bijvoorbeeld iedereen welkom bij de activiteiten van de Vereniging voor natuur- en milieu educatie. Een bloeiende vereniging met veel vrijwilligers. Er wordt aandacht besteed aan het behoud van de natuur en een betere kwaliteit van het milieu. Werkgroepen zijn het hele jaar rond bezig met alle mogelijke activiteiten, waaronder veel excursies, waar de natuurliefhebber volledig mee aan zijn trekken komt.
Gelukkig hebben we programma gemist
Jammer dat de Baardmannetjes niet langer op de buis te vinden zijn. We zullen zelf op zoek moeten naar vogels en hun namen, en al die kenmerken ervan die zo leuk met de kijker werden gedeeld door De Haan en Dorrestein. Gelukkig hebben we de boekjes nog en er is altijd nog ‘programma gemist’.