Een man van het platteland die wel van een glaasje hield ging naar de stad en vermaakte zich in cafés en bars. Hij dronk gezellig mee met de andere gasten. Toen hij terug in zijn dorp kwam vroegen de mensen hoe het in de stad was: hartstikke gezellig. Iedereen drinkt daar gezellig alcohol.
Door Hasan Kaddour
Een man van het platteland die behoorlijk gelovig was ging naar de stad en bezocht kerken en moskeeën. Daar bad hij en sprak met andere mensen die ook gelovig waren. Toen hij terug in zijn dorp kwam vroegen de mensen hoe het in de stad was: heel vroom en toegewijd, iedereen is er gelovig. En niemand drinkt alcohol.
Wat ik met dit voorbeeld wil zeggen: iedereen doet zijn eigen indrukken op, vanuit zijn eigen gezichtspunt. Ik gebruik dit voorbeeld om aan te geven waarom ik niet kan zeggen hoe Nederlanders zijn of hoe Syriërs zijn. Je kunt niet zeggen of ze aardig of slecht zijn.
Maar toch krijg ik die vraag iedere keer: zijn de Nederlanders aardig tegen je? Zelfs kinderen vragen dat geregeld. Ik kan dus niks over ‘de Nederlander’ zeggen, maar ik kan wel zeggen dat ik sinds mijn komst hier alleen maar geode mensen heb ontmoet. Sommige Syrische kennissen van mij hebben te maken gehad met racisme, maar dat lijkt slechts een uitzondering.
Mijn ervaring: Nederland heeft het stereotype van een koud noordelijk land met mensen met koude emoties. Nou, voor zo ver ik ervaren heb, klopt daar niets van. Ik kom Nederlanders tegen met een warme inborst, die het sociale leven heel belangrijk vinden en die het fijn vinden goede daden te doen! Zelfs als ik toevallige mensen ontmoet maak ik dat mee. Als ik in een stad op zoek ben naar een gebouw of bijvoorbeeld een marktplaats, lopen mensen gewoon met me mee naar waar ik wezen moet.
Ik maak dat in kledingzaken ook mee. Loop ik naar binnen, komt er gelijk een verkoopster op me af om me te helpen. Ze wijst niet alleen de weg, helpt me ook moet kiezen van de juiste maat en geeft zelfs advies wat ze mooi vindt en wat niet. Gelukkig maar, want ik kies nogal eens het verkeerde En intussen hebben we leuke gesprekken over bijvoorbeeld Syrië. Eigenlijk ga ik een winkel altijd in om snel even iets te kopen, maar vaak ben ik dan zo een half uur verder. Soms mis ik dan zelfs de trein.
Sympathie genoeg in Nederland. Dat is de eerste stap. Maar de wereld is niet gebouwd op alleen maar aardig gevonden worden. De volgende stap is acceptatie en respect. En daarna natuurlijk integratie.
Van mijn kant is dat moeilijk. Als mensen me vragen waar ik vandaan kom, en ik zeg dat ik uit Syrië kom, dan voel ik een steen in mijn hart. Het voelt als een wees die zegt dat zijn vader er niet is. In die situatie krijg ik van jullie een goed gevoel terug, liefde. Geld en eten, maar ook een stukje van jullie grond, een eigen huis, een plekje waar ik uit de voeten kan als thuisloze, waar ik kan zeggen wat ik wil, waar ik kan doen wat ik wil, waar in vrijheid kan ademen.
Intussen vrees ik de politiek en de media. Ik kom uit een land waar dat fout ging. Het was een staat van angst en de burger werd een slaaf van die angst. Dat je een toekomst hebt die niet die van je zelf is… Het is voor politici en voor de media zo makkelijk is zwart-wit te denken. Dat moet je als volk niet laten gebeuren.
Ben je nieuwsgierig?
Ga de straat op
Hou van de straat
Verander de stad
Hou van gekleurde ogen
Zie de gezichten
En bij welke mensen die horen
Tussen de duizenden gezichten
Kon ik de juiste niet vinden
Maar ik heb die wel nodig
Onder weg op mijn lange reis
Mijn voeten bloeden terwijl ik zoek
Ik heb hem achter me gelaten
Hangend aan en boom
Hasan Kaddour is vluchteling uit Syrië, neergestreken in Olst.
Het bericht Hasan, zijn Nederlanders aardig voor je? verscheen eerst op Opinie in Salland.