Bij het scheiden van de jaarmarkt schoven we aan voor een lunch in De Stoomfabriek aan de Dalfser Vechtkade. Twee echtparen, man en vrouw, met wel of niet geïndexeerde, maar in ieder geval ruim voldoende, pensioenen aan de horizon. We reden Volvo of verantwoord elektrisch. En hadden kinderen die invulling gaven aan hun leven en niet kansloos spuitend of blowend door een duistere binnenstad zwierven. Daarnaast boften we met onze bovengemiddelde gezondheid, kleine ongemakken ten spijt, en waren niet of nauwelijks geïnteresseerd in de kosten van deze lunch of het bedrag op onze dagelijkse boodschappen bon.
Toch stelde iemand de vraag: ‘Wat was nou jouw grootste ergernis van 2019?’
De mannen gingen onmiddellijk los. Onzinnige ergernissen zijn toch vooral mannendingen. We ergerden ons aan kinderen in de klas die allemaal voor Badr waren. Aan geen-hand-uitstekers en richtingaanwijzer-achterwege-laters. Uiteraard aan diverse personen, zoals Jeroen van Koningsbrugge, Gordon en, nieuw maar een blijvertje waarschijnlijk, Peter Pannekoek. We ergerden ons aan urenlange sportprogramma’s op radio 1 met schreeuwende commentatoren, hysterische handbalsters en ego-schaatsers die niet lekker in hun vel zaten. Aan collega’s, die niet de moeite namen om brood mee te nemen naar hun werk maar uit plastic bowls en kartonnen bakken salade en pasta lunchten. We raakten nu echt op stoom. In mijn hoofd schikte ik al een tiental ergernissen achter de uitlaatklep. De wegenzoutstrooi-gekte vanaf september bijvoorbeeld.
De vrouwen grepen echter in: ‘De gróótste was de vraag. Niet álle.’ De afsluitende koffie werd geserveerd. En wat volgde was een terechte, glasheldere conclusie: wij, als mannen van een bepaalde leeftijd, kregen iedere dag steeds meer moeite om niet te veranderen in boze, zure exemplaren.
De volgende dag werd ik wakker en dacht na over mezelf. Niet te lang. Een beknopt intern functioneringsgesprek in de vroege ochtend. Ben je tevreden zoals het gaat? Nou, eigenlijk best wel. Zijn er nog aandachtspunten voor het komende jaar? Jazeker, sprak ik mezelf toe. Ik heb gisteren wat geleerd en start een nieuw traject. Daarin ga ik mijn best doen om een zekere frisheid en openheid te bewaren met als doel om te voorkomen dat ik zelf ooit een ergernis word voor mijn omgeving. Ok? Prima plan, Brett. Evaluatie zo tegen het eind van 2020 maar doen? Akkoord.
Vol vertrouwen draaide ik me nog even lekker om.
www.brettsnap.nl
brettcolumn@hotmail.com
Het bericht Brett heeft van 2019 op 2020 nog wel een aandachtspuntje verscheen eerst op Opinie in Salland.